DE WRAAK.
De onbekende man negeerde de vraag, en kwam steeds dichter in Tom zijn buurt. Toen de man haast vlak bij hem was riep Tom nogmaals. 'Wie bent u?' en 'Wat is jou naam?'. De man negeerde Toms vragen tot het moment dat ze een drie tal meter van elkaar stonden. Tom had nog nooit zo'n bang gehad.. Hij vreesde dat hij deze avond vermoord zou worden. Totdat de man een bruine kartonnen zakje neerzette. 'Raap deze zak pas op als ik het kerkhof verlaten heb en open hem pas als je het signaal krijgt.' zei hij met een schorre stem en een Frans accent. De man in het trainingspak draaide zich om en begaf zich naar de uitgang van het kerkhof. Tom stond vol verbazing en trillend op zijn benen te wachten tot de man weg was, want vol nieuwsgierigheid en tegelijkertijd ook angst wilde hij weten wat er in het pakje zat. Was het misschien de reden waarom de gps hem naar deze plaats had gestuurd? Of zouden er nog meer mysterieuze dingen in het zakje zitten? Misschien wel een bom? Zou het kunnen? Nee.. Toch niet op een kerkhof.
De man had al even het kerkhof verlaten en Tom was inmiddels al enkele stappen dichter bij zakje gekomen toen plots, 'Pieeep, Pieeep, Pieeeeeeep.' het kwam vanuit het bruine zakje. Was het dan toch een bom? Zou dit het einde zijn van mijn leven dacht Tom? Zonder na te denken over wat er zou kunnen gebeuren als hij de zak opende deed hij het. er zat een foto van Inge, een sleutel van een auto en een oude Nokia 3310 in. Tom pakte de gsm in zijn handen, en ontgrendelde hem. '1 nouveaux message.' weerspiegelde het scherm. Hij opende het bericht en las het. De gsm stuurde hem naar de parking van het kerkhof waar hij in de koffer van een geparkeerde auto een gruwelijke ontdekking zou doen.
Tom pakte de gsm en de sleutel en rende zo snel hij kon naar de parking van het kerkhof. Waarom een foto van Inge? Zou er misschien iets ergs gebeurd zijn met haar? En wat had zij te maken met de man in het trainingspak? Eenmaal aangekomen bij de enige wagen op de parking, stopte hij de sleutel in het deurgat. Er gebeurde niets, de auto ging niet open. Hij probeerde de andere deur, maar weeral niets. Er restte hem nog maar een mogelijkheid. De koffer van de oude Citroën. Toms hart klopte harder als ooit tevoren, de tranen klaar in de ogen en voorbereid op het ergste stak hij de sleutel in het sleutelgat van de kofferbak. Hij aarzelde nog enkele seconden maar opende hem toch.
'Neeeeeee!' riep hij. 'Waarom!?' In de kofferbak lagen Anke en Inge. Anke met een doorgesneden keel en Inge met een opengesneden buik en een baby in haar handen. Ook de echografie van de baby lag bij het lijk van Inge. Plots ging de telefoon af. Tom antwoordde niet, zijn leven was om zeep. Maar toen de gsm nog een keer afging nam hij wel op. 'Waarom doet u me dit aan?' riep Tom, 'wat heb ik u misdaan?' en hij barstte weer uit in tranen. De Franse stem antwoordde heel erg kort en haakte dan meteen weer in.
'Kon je het dan niet zien aankomen, je t' aime en die trut van een Inge was het niet waard jou kind te dragen, en op Anke ben ik nooit verliefd geweest. Tot nooit meer Tom.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten